شادمانی در غزلیات سعدی و انعکاس آن در نگارگری ایرانی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد ساوه

2 استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی، ساوه

3 استادیارگروه زبان و ادبیات فارسی ، دانشگاه آزاد اسلامی ،ساوه

چکیده

شادی، به عنوان حسی درونی، در غزلیات شاعرانی همچون سعدی که از جمله سرآمدان غزل فارسی است، نمودهایی دارد. سعدی در غزلیاتش عواملی را برای شادی برمیشمارد و انسانها را به دوری از غم و اندوه، و به سرور و شادمانی دعوت می کند. در غزلیات سعدی مولفه های شادی بیرونی و آفاقی و نیز شادی درونی و انفسی قابل بررسی است. مولفه های بیرونی شادی همچون بهره­ مندی از زیبایی­های طبیعت و بهار، تفریح و گردش در آن، و در جمع دوستان بودن، آواز و موسیقی خنیاگران و رقص است و مؤلّفه­های درونی شادی احسان و نیکی، برقراری عدالت و ... . در این بین مهمترین عامل شادی عشق است. در این مقاله علاوه بر عوامل شادی بیرونی ذکر شده تنها به عامل عشق به عنوان اصلی ترین نمود شادی درونی می پردازد. چرا که عشق را نگین نگارگری ایرانی دانسته اند. به گونه ای که جدا نمودن مضمون از ساختار نگاره غیرممکن می نماید. این مقاله تکیه بر مطالعات کتابخانه ای داشته و روش بررسی آن توصیفی و تحلیل محتوی است.
سوالات پژوهش:
1. بررسی انعکاس شادمانی های ذکر شده در غزلیات سعدی در نگارگری ایرانی.
 2. بررسی و آشکار ساختنِ درهم تنیده بودن فرم و محتوی نگاره هایی با مضامین شادی در نگارگری.
       اهداف پژوهش:

انعکاس و نمود شادی در نگاره های ایرانی در چه حد بوده است.؟
این مضمون در ساختار نگاره ها چه تاثیری بر جای گذاشته است؟

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Contentment in the Sonnets of Saadi and its Reflection in Iranian Painting

نویسندگان [English]

  • Mohammad Hasan Doosti 1
  • Mohammad Malek Farokhzad 2
  • Reza Heidari Nouri 3
1 PhD student of Persian Language and Literature, Saveh Azad University
2 Assistant Professor, Saveh Azad University, Department of Persian Language and Literature
3 Assistant Professor, Saveh Branch, Islamic Azad University, Saveh, Iran
چکیده [English]

Happiness, as an inner sensation, is featured in the verses of poets such as Saadi, who is one of the pioneers of the Persian sonnet. In his sonnets, Saadi points to features that create happiness and invites people towards serenity and contentment and far from sorrowfulness and grief. In Saadi's sonnets, the components of external and aphasic happiness as well as inner and infinitive happiness can be studied. The outer components of happiness, such as enjoying the beauties of nature and spring, pleasurable memories, being in the company of friends, songs, music and dance; also additionally, inner components of happiness comprising of goodness, justice, etc. Hence, the most imperative factor in regard to happiness is love. In this article, in addition to the external happiness factors mentioned, the main factor of the manifestation of joyfulness which is love will be discussed. Love is considered as the gem of Iranian painting in such a way that it is impossible to isolate the theme from the structure of the painting. This article relies on library studies and is based on a descriptive and content analysis method.
Research questions:
1. To what extent is happiness reflected and manifested in Iranian paintings?
2. What effect has the concept of happiness had on the structure of the paintings?
Research aims:
1. A study of the concept of happiness expressed in Saadi's sonnets manifested in Iranian painting.
2. To investigate and reveal the intertwined form and content of paintings with themes of joy in painting.

کلیدواژه‌ها [English]

  • happiness and contentment
  • Saadi
  • sonnets
  • Iranian painting

مراجع

Strecker, E. A. (1952). Basic Psychiatry. New York: Random House, translated by Mushfeq Hamedani, Tehran, Safi Alisha.
Azhand, Y. (2005). Tabriz and Qazvin School of Painting - Mashhad, first edition, Tehran: Academy of Arts.
Bagheri Khalili, A. A. (2007). Happiness in Iranian Culture and Literature, Quarterly Journal of National Studies, Tehran, Institute of National Studies, Year 8, No. 2, pp. 53-81.
Bahar, M. (1998). From Myth to History, Tehran: Cheshmeh Publishing.
Shti. A. (1977). Saadi realm, Tehran, Sepehr.
Rastegar Fasaei, M. (2002). Ferdowsi and Iranian Identity, Tehran: New Design.
Rahnavard, Z. (2003). The Manifestation of Love on Iranian Painting, Journal of Fine Arts No. 16, Winter 2003, pp. 69 - 82
Shah Hosseini, B. (2009).  A Walk in Nature in Iranian Painting, People's Culture, Spring and Summer 2009, No. 29 and 30.
Shayestehfar, M. (2003) The tool of painting in Timurid painting, Book of the Month of Art, February and March 2003, No. 65, 66, pp. 68-73.
Shaygan, D. (2000). Mental Idols and Eternal Memory, Tehran: Amirkabir.
Shamisa, S. (2003). Stylistics of Poetry, Tehran: Ferdows, ninth edition.
Safa, Z. (1372). History of Iranian Literature, Tehran: Phoenix, vols. 1 and 2.
Fesharaki, M. (1390). Ghazal Saadi and Hafez, Dor Dari Quarterly (Lyrical, Mystical Literature), Faculty of Humanities, Islamic Azad University, Najafabad Branch, First Year, First Issue, Winter, pp. 99-127.
Kerry Welch, S. (2005). Iranian painting, first edition, translated by Ahmad Reza Baqa, Tehran: Nazar Publishing.
Clark, K. (1991). The Landscape of European Art, translated by Behnam Khavaran. Tehran: Termeh Publishing
Kanbay, Sh. (2003). Iranian Painting, translated by Mehdi Hosseini, Tehran: University of Arts, second edition.
Goodarzi; M. and Keshavarz, G. (2007). A Study of the Concept of Time and Place in Iranian Painting, Fine Arts, pp. 89-101
Mirza Abolghasemi, M. S. (2007). Winter in Literature and Its Reflection in Iranian Painting, Nagreh Research Analytical Quarterly, No. 5, Winter 2007
Nateghifar, F. (2005). Exemplary Nature in Iranian Art, Tehran: Oriental Imagination, No. 2.
Absolute Namour, B. (2003). Hassan Garden, Plant Nature and Imagination, Imagination Magazine No. 7, pp. 4 – 19.
Hinels, J. (1996). Understanding Iranian Mythology, translated by Jaleh Amoozgar - Ahmad Tafazli, Tehran: Cheshmeh.
Yousefi, Gh. H. (1339). Local color in Persian poetry, Yaghma Magazine, No. 145, p. 256-263.
Lewisohn, L. (2003). The Heritage of Sufism. London: Middle Eastern Studies, SOAS.

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار