Lohrasb's Behavior in Shahnameh and other texts of heroic poetry with emphasis on Shahnameh of 844 Teymouri preserved in the National Library of Paris

Document Type : Original Article

Authors

1 Persian Language and Literature, Jiroft Branch, Islamic Azad University of Jiroft, Iran

2 Department of Persian Language and Literature, Jiroft Branch, Islamic Azad University of Jiroft, Iran

3 Department of Persian Language and Literature, Zahedan Branch, Islamic Azad University of Zahedan, Iran

10.22034/ias.2021.284319.1605

Abstract

Lohrasb is one of the mythical characters who has a completely different face in Avesta, Shahnameh and poetic poetic texts. In the ups and downs of his time, there are events that seem to have been caused by the decline of his family. In Avesta, Lohrasb and his son Goshtasb are mentioned; But among these two personalities, only Goshtasb becomes the owner of Kiani crown and reaches the kingdom, and Lohrasb has no role in the dynasty except being Goshtasb's father. The reason for this may be that the story of Lohrasb did not have a coherent form when compiling the main Yashtas of Avesta, and this has caused Avestan Lohrasb to find a completely different character from Lohrasb Shah in epic texts. Also, the close relationship between Lohrasb and Goshtasb in this story and the entanglement of the characters of these two people, may be the result of mixing mythical characters and their selfish integration, which according to the dynamic tradition of the eastern regions of Iran in a different way from Avesta, Shahnameh and other poems. Persian heroism has been transferred. In this article, in a descriptive-analytical method, we seek to answer the question why Lohrasb has a dual personality in Avesta and other Persian epic texts.

Keywords

References

آتش‌پور، حمید. (1390).  هوشمندانه مذاکره کنید، تهران: قطره.
اعتمادمقدم، علیقی. (1383). فر درشاهنامه، تهران: انتشارات اساطیر.
سرامی، قدمعلی. (1381). از رنگ گل تا رنج خار، تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
بهار، مهرداد. ( 1369).‌ بندهشن، تهران: انتشارات توس.
----------. (1375). پژوهشی در اساطیر ایران،‌ تهران: انتشارات فکر روز.
پورداود، ابراهیم. (1377). فرهنگ ایران باستان،‌ تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
تفضلی، احمد. (1386). فرهنگ ایران باستان، مینوی خرد، تهران: بنیاد فرهنگ ایران.
جیحونی، مصظفی. (1383). آوینان شاهنامه،‌ اصفهان: انتشارات شاهنامه پژوهشی.
حمیدیان، سعید. (1372). درآمدی بر اندیشه و هنر فردوسی، تهران: مرکز.
حمیدیان، سعید. (1373). «چون غرض آمد، هنر پوشیده ماند». (ادب)، ش2، صص137-116.
دوستخواه، جلیل. (1380). حماسه ایران –یادماندنی از فراسوی هزارها،‌ تهران: آگاه.
دهخدا، علی‌اکبر. (1377). لغت‌نامه، زیرنظر محمدمعین و سید جعفرشهیدی، چاپ دوم از دوره جدید، تهران: مؤسسه لغت نامه دهخدا.
رضائیان، علی. (1384). انتظار عدالت و عدالت در سازمان، تهران: سمت.
رضی، هاشم. (1374). اوستا، تهران: انتشارات بهجت.
ساعتمچی، محمود. ( 1382). روانشناسی کار، تهران: ویرایش.
سرامی، قدمعلی. (1381). از رنگ گل تا رنج خار، تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
صفا، ذبیح‌الله. (1375). حماسه سرایی در ایران، تهران: امیرکبیر.
غلامرضایی، محمد. (1374). «نام و ننگ در شاهنامه فردوسی»، نمیرم از این پس که می­زنده­ام، (مجموعه مقالات)، به کوشش غلامرضا ستوده، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
فردوسی، ابوالقاسم. (1373). شاهنامه، چاپ مسکو،‌به کوشش سعید حمیدیان، تهران: قطره.
نیساری تبریزی، رقیه. (1384). «همسانی­ها و ناهمسانی­ها در شاهنامه فردوسی و ایلیا دو اودیسه هومر»، نشریه ادبیات عرفانی و اسطوره‌شناسی، ش1، صص 133-117.
Islamic Art Studies
Volume 19, Issue 48 - Serial Number 48
January 2022
Pages 402-415

Files

Share

How to cite

Statistics