آق اولی، حسامالعلما. (1373). دررالادب در فنّ معانی، بیان و بدیع، چاپ سوّم، قم: ستاره.
آهنی، غلامحسین. (1339). نقد معانی، اصفهان: کتاب‌فروشی تأیید.
تقوی، سیدنصرالله. (1363). هنجار گفتار، اصفهان: فرهنگسرای اصفهان.
جرجانی، عبدالقاهر. (1368). دلایلالاعجاز، ترجمة سیدمحمد رادمنش، مشهد: آستان قدس رضوی.
حافظ شیرازی، خواجه شمسالدین محمد. (1386). دیوان حافظ شیرازی، به کوشش خطیب رهبر، چ44، تهران: صفیعلیشاه.
خیامپور، عبدالرّسول. (1389). دستور زبان فارسی، چاپ پانزدهم، تبریز: ستوده.
رجایی، محمدخلیل. (1353). معالمالبلاغه (معانی، بیان و بدیع) چاپ دوم، شیراز: دانشگاه شیراز.
رشیدیان، عبدالکریم. (1385). «از«فرد» مدرن تا «شخص» پست‌مدرن»، فلسفه، کلام و عرفان، ش11: 122-103.
رضانژاد (نوشین)، غلامحسین. (1367). اصول علم بلاغت در زبان فارسی، تهران: الزهرا.
ذوالفقاری، داریوش. (1391). بررسی شاهنامه فردوسی از دیدگاه دانش معانی با تأکید بر داستان رستم و اسفندیار، رسالة دکتری زبان و ادبیات فارسی، تهران: دانشگاه پیام نور.
سکّاکی، ابویعقوب یوسفبن ابیبکر. (1407). مفتاحالعلوم، الطّبعهالثّانیه، ضبطه نعیم زرزور، بیروت: دارالکتب العلمیّه.
شمیسا، سیروس. (1383). بیان و معانی، چاپ هشتم، تهران: فردوس.
شمیسا، سیروس. (1379). معانی، تهران: میترا.
علوی‌مقدم، محمد؛ اشرف‌زاده، رضا. (1376). معانی و بیان، تهران: سمت.
صفا، ذبیحالله. (1371). آیین سخن (مختصری در معانی و بیان فارسی)، تهران: عطّار.
کزازی، میرجلال‌الدین. (1372). معانی (زیبا‌شناسی سخن پارسی)، چ دوم، تهران: کتاب ماد.
فرشیدورد، خسرو. ( 1388). دستور مفصل امروز، چ سوم، تهران: انتشارات سخن.
)