Asmai Al-Hossna in Mohammad Khorramshahi's comics and its reflection in contemporary comedy shows

Document Type : Original Article

Authors

1 PhD Candidate, Department Persian Language and Literature, Gorgan Branch, Islamic Azad University, Gorgan, Iran.

2 Department Persian Language and Literature, Gorgan Branch, Islamic Azad University, Gorgan, Iran.

3 Department of Persian Language and Literature, , farhangian University, Tehran, Iran

10.22034/ias.2020.252209.1383

Abstract

Mohammad Khoramshahi is one of the allegorists of the satire and contemporary poets and writers, who during the ninety years of activity, with more than ninety pseudonyms in this area, has made him one of the pioneers in Iran's press space. But with all this activity, researchers have been neglected. In this article, in addition to introducing and identifying This character, it has been tried to investigate why nickname of Mohammad Khoramshahi was?. Has the number of his nicknames been optional, or has there been compulsory modifications or alterations? The reasons why escaping the reputation, avoiding pride and arrogance, fear of killing, worrying about the consequences of criticism and ... made Mohammad Khoramshahi Damascus turn into a phony narrative. In the abundance of his nicknames, should have said that there was a discretion on the part of himself, as well as emphasis and coercion by the authorities of the magazines

Keywords

References

آرین‌پور، یحیی. (1372). از صبا تا نیما، دو جلد، چ 4، تهران: زوار.
جعفری‌مذهب، محسن. (1393). «نقد مستعار( ماجرجویی مستعارنویسی)، فصلنامه نقد کتاب و اطلاع‌رسانی و ارتباطات، س اول، ش3 و 4.
خرمشاهی، محمد. (1356). دنیای شادی‌ها، تبریز، چاپخانه آذرآبادگان.
خرمشاهی، محمد. (1370). دیوان خرم. تهران: منوچهری.
خرمشاهی، محمد. (1375). طنزهای میلاد. ج1، تهران: کیهان.
خرمشاهی، محمد. (1375). طنزهای میلاد. ج2، تهران: کیهان.
خرمشاهی، محمد. (1375). طنزهای میلاد. ج3، تهران: کیهان.
دهخدا، علی‌اکبر. (1330). لغت‌نامه، شماره مسلسل14، تهران: سیروس.
دهخدا. علی‌اکبر. (1334). لغت‌نامه( زیر نظر دکتر سید جعفر شهیدی)، تهران: سیروس.
شفیعی کدکنی، محمدرضا. (1359). ادوار شعر فارسی (از مشروطیت تا سقوط سلطنت)، تهران: توس.
صابری فومنی، کیومرث. (1370). سالنامه گل آقا.، سال اول، تهران: آسمان.
عقدایی، تورج. (1388). «قلمرو شوخ طبعی». تفسیر و تحلیل متون زبان و ادبیات فارسی (دهخدا)، ش1، 52-26.
فرجیان، مرتضی و نجف‌زاده بارفروش، محمدباقر. (1395). طنزسرایان ایران از مشروطه تا انقلاب اسلامی، ج1 و 2،  مشهد: طنین قلم.
مافی، عباس. (1382). نام‌های مستعار نویسندگان و شاعران معاصر ایران، تهران: امیرکبیر.
ملک‌بهار، عطا. (1393). «90 سال طنز با 90اسم مستعار (مصاحبه)، ماهنامه عصر اندیشه، مهرماه، ش2، صص38-35.
معینی، سولماز. (1391). تحلیل طنز موقعیت در نمایش‌نامه‌های دورۀ طلایی نمایش‌نامه‌نویسی در ایران، پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد، دانشگاه گیلان.
Islamic Art Studies
Volume 19, Issue 46 - Serial Number 46
February 2021
Pages 406-425

Files

Share

How to cite

Statistics