استانداردهای پایداری در شکل گیری ساختار و عناصر معماری اقلیم گرم و خشک

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری، گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، زاهدان، سیستان و بلوچستان، ایران

2 استادیار، گروه معماری و شهرسازی، دانشگاه علوم و تکنولوژی ایران، تهران، ایران.

چکیده

در این پژوهش، باتوجه به مطالعات نمونه‌های سامانه‌های ارزیابی پایداری اقلیم گرم و خشک در سراسر جهان و مطالعات اقلیم گرم و خشک کشور ایران، کلیه مواردی که در این حوزه موجود است مورد بررسی قرار گرفته است. هدف از نگارش این مقاله پاسخ به این پرسش است که آیا این مطالعات می‌توانند برای تدوین استانداردهای پایداری در سطح بومی معماری ایران نیز کارساز باشد و این که چگونه می‌توان شاخص‌ها و متغیر‌های پایداری اقلیم گرم و خشک را بر اساس این متون استخراج یا طراحی نمود. بر این اساس، نمونه‌هایی از استانداردهای پایداری در دنیا که در اقلیم گرم و خشک قرار گرفته‌اند، مانند سامانه‌های ارزیابی (GRIHA, NABERS, GREEN STAR, SA GREEN STAR, ESTIDAMA, QSAS) بررسی شده و همچنین، مشخصات اقلیم گرم و خشک و شاخص‌ها و راهکارهای پایداری در این اقلیم نیز مورد بررسی قرار گرفته است و چنین استنتاج می‌شود که متغیرهای منطقه‌ای، بومی و استانداردهای معماری و شهری در سامانه‌های ارزیابی بین‌المللی و منتخب اقلیم گرم و خشک کاملا تاثیرگذار بوده و الزاماً نمی‌توان از سامانه‌های مطرح موجود در جهان برای اقلیم گرم و خشک ایران استفاده نمود، بلکه برای ارایه‌ سامانه‌ بومی و پایدار برای این اقلیم، ‌باید شرایط اقلیمی، اولویت‌های منطقه‌ای و سایر ضوابط و استانداردهایی که در ایران تدوین شده و در حال اجرا هستند را ملاک تصمیم‌گیری و عمل قرار داد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Comparative study of texts related to sustainability standards in hot and dry climate

نویسندگان [English]

  • Kobra Hassangholinejad Yassori 1
  • Seyed Majid Mofidi Shemirani 2
1 PhD student, Department of architecture, Islamic Azad University, Zahedan, Sistan and Baluchestan, Iran.
2 Assistant professor, Department of Architecture and Urbanism, Iran University of Science and Technology, Tehran, Iran
چکیده [English]

In this research, according to the studies of samples of hot and dry climate rating systems in the world and also hot and dry climate in Iran, all of the issues that are available in this field are studied and the purpose of this article is to answer this question that whether these studies can be used to formulate sustainability standards at the vernacular  level of Iranian architecture as well, and how we can extract and design sustainability indicators and variables of hot and dry climate based on these texts. Based on this, examples of sustainable standards in the world for hot and dry climate, such as rating systems (GRIHA, NABERS, GREEN STAR, SAGREEN STAR, ESTIDAMA, QSAS), as well as hot and dry climatic condition indicators and sustainability strategies in this climate are investigated and it is concluded that regional, vernacular , architectural and urban standards in such systems are quite influential among selected hot and dry climate systems and we can not necessarily use the world's outstanding systems for hot and dry climate in Iran. So, to provide a sustainable and vernacular system for this climate, we should take into account the climatic and regional conditions and priorities as well as other standards and patterns that are developed and implemented in Iran.

کلیدواژه‌ها [English]

  • sustainability indicators
  • warm and dry climate
  • sustainable architecture
  • sustainable buildings rating
  • regional criteria

مراجع

توسلی، محمود (1380). ساخت شهر و معماری در اقلیم گرم و خشک. چاپ چهارم، تهران: انتشارات پیام و پیوند نو.
ساسی، پائولا (1395). راهبرد‌های معماری پایدار. ترجمه آزیتا ایزدی و امیرحسین هاشمی، چاپ اول، تهران: انتشارات دفتر پژوهشهای فرهنگی.
سفلایی، فرزانه (1382). پایداری عناصر اقلیمی در معماری سنتی ایران (اقلیم گرم و خشک). مجموعه مقالات دومین همایش بهینه سازی مصرف سوخت در ساختمان، تهران.
شکاری نیری، جواد، فرمانی انوشه، روشنک و زینب عطار (۱۳۹۴). تجلی شاخص های پایداری در معماری اقلیم گرم و خشک ایران (نمونه ی موردی: خانه ی مس کاشان)، دومین همایش ملی افق های نوین در توانمند سازی و توسعه پایدار معماری، عمران، گردشگری، انرژی و محیط زیست شهری و روستایی، همدان، دبیرخانه دائمی همایش، دانشکده شهید مفتح. 
دکی، براون (1393). خورشید، باد و نور: طراحی اقلیمی (استراتژیهای طراحی اقلیمی در معماری). ترجمه سعید آقایی، چاپ دوم، تهران: انتشارات پرهام نقش.
قبادیان، وحید (1384). بررسی اقلیمی ابنیه سنتی ایران. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
کاک نیلسون، هالگر (1389). معماری همساز با اقلیم، اصول طراحی زیست محیطی در مناطق گرم. ترجمه فرزانه سفلایی، تهران: مرکز مطالعاتی و تحقیقیاتی شهر سازی و معماری.
کسمایی، مرتضی (1384). اقلیم و معماری. چاپ پنجم، تهران: انتشارات خاک.
محمودی، مهناز (1393). طراحی پایدار در راستای اهداف توسعه پایدار. تهران: انتشارات خاک.
ملت پرست، محمد (1388). معماری پایدار در شهر‌های کویری ایران. مجله آرمانشهر، دوره ۲، شماره 3، صص. ۱۲۱-۱۲۸.
نیک روان، مرتضی، عزیزی، آرمینه (1394). آیین نامه لید: مرجعی برای امتیاز دهی زیست محیطی ساختمان‌ها.  چاپ اول، تهران: دانشگاه صنعتی امیرکبیر (پلی تکنیک تهران).
هیات تهیه کننده مقررات ملی ساختمان ایران. (1389). مبحث 13 مقررات ملی ساختمان، تهران.
هیات تهیه کننده مقررات ملی ساختمان ایران. (1389). مبحث 14 مقررات ملی ساختمان، تهران.
هیات تهیه کننده مقررات ملی ساختمان ایران. (1389). مبحث 19 مقررات ملی ساختمان، تهران.
 
Alhor, Y. (2009). Development of comprehensive Sustainability Rating System in Qatar (QSAS). BQDR, Qatar.
Ali, H. H., & Al Nsairat, S. F. (2009). Developing a green building assessment tool for developing countries–Case of Jordan. Building and Environment, 44(5), 1053-1064.
Alobaidi, K. A., Rahim, A. B. A., Mohammed, A., & Baqutayan, S. (2015). Sustainability Achievement and Estidama Green Building Regulations in Abu Dhabi Vision 2030. Mediterranean Journal of Social Sciences, 6(4), 509.
Ammar, M. G. (2012). Evaluation of the Green Egyptian pyramid. Alexandria Engineering Journal, 51(4), 293-304.
Azhar, S., Carlton, W. A., Olsen, D., & Ahmad, I. (2011). Building information modeling for sustainable design and LEED® rating analysis. Automation in construction, 20(2), 217-224.
GPRS (2011). The Green Pyramid Rating System, Housing and Building National Research Center, Cairo, Egypt.
Hassan, S. (2001). The Principles of Environmental Urban Science. Khartoum, Sudan, 1 st, Sudan for Science and Technology University.
Khogali, H. A. M. (2016). Comparison of Four Global Sustainable Building Rating Systems Carried out with Focus on Hot and Dry Climate. Journal of Sustainable Development, 9(2), 1-26.
Kumar, H., & Sahu, V. (2015). Performance and rating of residential green building. Civil Engineering and Urban Planning: An International Journal (CiVEJ) Vol, 2.
Mitchell, L. M. (2010). Green Star and NABERS: learning from the Australian experience with green building rating tools. Energy efficient cities: assessment tools and benchmarking practices, 93-124.
Mohammed, S. A. A., Syazli Fathi, M. & Mohd Zaki. N. (2014). Implementing Green Building Procedures for the Construction of Residential Buildings in Abu Dhabi. International Journal of Interdisciplinary Research and Innovations 2(2), 1-29.
Neama, W. A. S. A. (2012). Protect the planet through sustainability rating systems with local environmental criteria-LEED in the Middle East. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 68, 752-766.
Nick Ravan, M. and Azizi, A. (1394/2015). Lid Code: A reference point for environmental rating of buildings. First Printing, Tehran: Amirkabir University of Technology (Tehran Polytechnic).
QSAS (2010). Qatar Sustainability Assessment System, Design Assessment for Commercial Buildings Version 1.0, TC Chan Center.
Say, C., & Wood, A. (2008). Sustainable rating systems around the world. Council on Tall Buildings and Urban Habitat Journal (CTBUH Review), 2, 18-29.
Sharifi, A., & Murayama, A. (2013). A critical review of seven selected neighborhood sustainability assessment tools. Environmental Impact Assessment Review, 38, 73-87.
SI 5281 (2005). Buildings with reduced environmental impact (“Green Buildings”). The Standards Institution of Israel.
SI 5281-3 (2011). Sustainable Buildings (“Green Buildings”), Parts 3: Requirements for Office Buildings. The Standards Institution of Israel.
Smith, R. M. (2015). “Green” building in India: a comparative and spatial analysis of the LEED-India and GRIHA rating systems. Asian Geographer, 32(2), 73-84.
Waidyasekara, K. G. A. S., De Silva, M. L., & Rameezdeen, R. (2013). Comparative study of green building rating systems: In terms of water efficiency and conservation. In Proceedings of the Second World Construction Symposium, Colombo, Sri Lanka (pp. 14-15).
Wu, M., & Yau, R. (2005). A comprehensive environmental performance assessment scheme for buildings in Hong Kong. In The World Sustainable Building Conference, Tokyo.
وب‌سایت‌ها
Attia, Sh. (2014). The Usability of Green Building Rating Systems in Hot Arid Climates. http://hdl.handle.net/2268/164015
BREEAM. (2011). http://www.breeam.org
Council, A. D. U. P. (2010). The pearl rating system for Estidama. Building Rating System. Design & Construction, Version 1.0. http://estidama.org/estidama-and-pearl-rating-system/pearl-rating-system.
Egyptian Meteorology Authority (EMA) (2012). Siwa. http://www.ema.gov.eg/map?menu=3&lang=en [accessed 01 January 2013]
Estidama (2010). Abu Dhabi Urban Planning Council.  http://www.estidama.org/estidama--development-review
Griha Official Website, http://www.grihaindia.org
Green building council of Australia (2011). Rating system green star. http://www.gbca.org.au/
LEED, 2009 for New Construction & Major Renovations. USGBC. http://www.usgbc.org/ShowFile. Aspx? DocumentID=5546 [accessed 25.07.2013].
منبع تصاویر
شکل ۱- UK new construction Tnon domestic buldings. technical manual.2014;          http://www.breeam.org/ 

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار