کمربند اقتصادی و فرهنگی جاده ابریشم نمود توسعه تعاملات بین المللی دو تمدن چین و ایران در منطقه

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 رشته روابط بین الملل، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

2 گروه علوم سیاسی و روابط بین الملل دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

3 گروه علوم سیاسی و روابط بین الملل، دانشکده حقوق و علوم سیاسی،دانشگاه شهید بهشتی،تهران،ایران

10.22034/ias.2021.266095.1498

چکیده

افزایش تحولات جهانی منجر به تعداد بیشتری از مسائل در دستور کار دیپلماتیک و تغییرات گسترده در استراتژی قدرت‌های بزرگ شده است. در این پژوهش با ترکیب نظریات وابستگی متقابل پیچیده و مطالعه فرآیندهای شکل‌گیری استراتژی بزرگ، تأثیر افزایش حجم، سرعت و تنوع تعاملات درون جامعه بین‌المللی بر ساخت استراتژی های بزرگ را مورد بررسی قرار خواهد داد. ایده بنیادی مقاله روی استراتژی‌های «یک کمربند، یک راه»، «نخست آمریکا» و «اتصال منطقه‌ای ایران» بنا شده است. فرضیه اصلی بر این پایه استوار است که افزایش میزان وابستگی متقابل پیچیده، توانایی قدرت‌های بزرگ را برای فرموله‌سازی استراتژی بزرگ و تنظیم داینامیک‌های رقابتی و همکاری به‌طور منسجم کاهش داده به نحوی که استراتژی بزرگ خود را برخلاف فرهنگ استراتژیک خود اتخاذ و اجرایی نموده‌اند که این امر تأثیر مستقیم و غیرمستقیم بر استراتژی بزرگ ایران داشته است.
اهداف پژوهش:

بررسی تأثیر استراتژی قدرت‌های بزرگ برخلاف فرهنگ استراتژیک در رویکردهای منطقه‌ای و بین‌المللی ایران.
بررسی نقش کمربند اقتصادی و فرهنگی جاده ابریشم در تعاملات بین‌المللی ایران و چین در منطقه.

سؤالات پژوهش:

چرا قدرت‌های بزرگ، استراتژی بزرگ خود را برخلاف فرهنگ استراتژیک خود بنا نهاده‌ا‌ند؟
نقش کمربند اقتصادی و فرهنگی جاده ابریشم در تعاملات بین‌المللی ایران و چین در منطقه چیست؟

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The economic and cultural belt of the Silk Road showed the development of international interactions between the two civilizations of China and Iran in the region

نویسندگان [English]

  • Amin Safdary 1
  • Kihan Barzagar 2
  • GHavam Abdolahi 3
  • Behzad Shahande 2
1 Department of International Relations, Faculty of Law, Theology and Political Science, Science and Research Branch of Islamic Azad University, Tehran, Iran
2 Department of Political Science and International Relations, Faculty of Law and Political Science, University of Tehran, Tehran, Iran
3 Department of Political Science and International Relations, Faculty of Law and Political Science, Shahid Beheshti University, Tehran, Iran
چکیده [English]

In this paper, by combining complex interdependence theories and studying large strategy formation processes, we will examine the impact of increasing the volume, speed, and diversity of interactions within the international community on large-scale strategy building. , "First America" ​​and "Iran Regional Connection" has been established. The main question is why the great powers have built their great strategy contrary to their strategic culture, and what has been the impact of this change on Iran's great strategy. The main hypothesis is that increasing the degree of complex interdependence reduces the ability of large powers to formulate large-scale strategy and to set competitive and cooperative dynamics in such a way that they adopt and implement their own large-scale strategy contrary to their strategic culture. This has had a direct and indirect impact on Iran's grand strategy.
research question
Why have the great powers built their great strategy contrary to their strategic culture?
What has been the impact of this change on Iran's grand strategy?
research goal
Increasing the degree of complex interdependence, the ability of large powers to formulate
Great strategy and setting competitive and collaborative dynamics

کلیدواژه‌ها [English]

  • Complex interdependence
  • first America
  • grand strategy
  • regional connection

مراجع

برزگر، کیهان. (1396). «نظم چندجانبه‌گرا». روزنامه شرق.
برزگر، کیهان. (1385). «تضاد نقش‌ها‌: بررسی ریشه‌های منازعه ایران و آمریکا بعد از حوادث 11 سپتامبر». راهبرد، شماره 39، 170-145.
برزگر، کیهان. (1387). «ایران، خاورمیانه و امنیت بین‌الملل». مجله سیاست خارجی، شماره 3، 665-645.
برزگر، کیهان. (1397). «عصر ائتلاف‌ها گذشته است». ماهنامه عصر اندیشه، شماره 18، 1.
برزگر، کیهان. (1397). «راهبرد سیاست خارجی ایران در توازن قوای منطقه‌ای». فصلنامه مطالعات راهبردی، شماره 4، 183-205.
پاشازانوس، حمیدرضا. (1395). «تماس‌های فرهنگی ایران و چین: نقش هخامنشیان و سغدیان در شکل‌گیری و توسعه جاده ابریشم». فصلنامه روابط خارجی، شماره 68و 69، 34-5.
ریاحی، حکمت‌اله؛ یوسف جمالی، محمدکریم و بوشاسب گوشه، فیض‌اله. (1396). «نقش راه ابریشم در تبادل فرهنگی و تجاری ایران و چین در دوره ساسانی». پژوهشهای تاریخی ایران و اسلام، دوره 13، شمار24، 112-91.
سلیمی، حسین. (1354). نظریه‌های گوناگون درباره جهانی‌شدن. تهران: سمت.
سلیمی، حسین؛ رحمتی‌پور، لیلا. (1393). «مطالعه مقایسه‌ای فرهنگ استراتژیک چین و آمریکا». فصلنامه مطالعات راهبردی، شماره 3، 236-197.
سلیمان‌زاده، سعید؛ امیدی، علی و براتی، سحر. (1397). «راهبرد سیاست خارجی ترامپ: هیبرید نو انزواگرایی- واقع‌گرایی». فصلنامه مطالعات راهبردی سیاست‌گذاری عمومی، دوره 6، شماره 28، 283-269.
شریعتی‌نیا، محسن؛ عزیزی، حمیدرضا. (1396). «همکاری ایران و چین در کمربند اقتصادی جاده ابریشم». دوره 9، شماره4، 29-7.
غنی‌لو، معصومه؛ جعفری، فرشید و وثوقی، سعید. (1396). «بررسی تطبیقی مفاهیم روابط بین‌الملل از منظر رئالیسم و مکتب انگلیسی». فصلنامه تخصصی علوم سیاسی، شماره 41، 59-41.
Albert, M. (2016). A Theory of World Politics (Cambridge: Cambridge University Press, 2016), ch. 2;
Allison, G. (2017). Destined for War: Can America and China Escape Thucydides’s Trap?, New York: Houghton Mifflin Harcourt, Appendix 1.
Art, R. J. (2013). A grand strategy for America. Cornell University Press.
Buzan, B. (2004). From International to World Society: English School Theory and the Social Structure of Globalization (Cambridge: Cambridge University Press.
Chen, D. (2008). Complexity and transformational structure of China-US relations’, in Suishen Zhao (ed.), China-US Relations Transformed: Perspectives and Strategic Interactions, New York: Routledge, p. 58.
David Auserwald, ‘The evolution of the NSC process’, in Roger George and Harvey Rishikof (eds), The
Dietrich, J. (1999). Interest groups and foreign policy: Clinton and the China MFN debates, Presidential Studies Quarterly, 29:2 , pp. 280–96.
Durkheim, E. (1964). The Rules of Sociological Method (New York: Free Press, 1964), p. 115.
Garrison, J. (2007). Managing the US-China foreign economic dialogue: Building greater coordination and new habits of consultation, Asia Policy, 4 , pp. 167–8.
Glaser, B. (2013). The diplomatic relationship, in Shambaugh, Tangled Titans, p. 151.
Hedley Bull, (1977). The Anarchical Society (Basingstoke: Palgrave, 1977), pp. 9, 13.
Hocking, B. (1994). Adaptation and the foreign policy bureaucracy: the experience of federal states, Diplomacy and Statecraft, 5:1, p. 47.
Kissinger, H. (1975 ). A new national partnership, The Department of State Bulletin, 1860 (17 February 1975), p. 199.
Lautz, T. (2013), The cultural relationship, in Shambaugh, Tangled Titans, pp. 211–33.
Morrison, W. (2013). US-China Trade Issues, Congressional Research Service (17 July 2013), p. 2.
Morse, E. (1976). Modernization and the Transformation of International Relations (New York: Free Press).
Peter Gourevitch. (1978). The second image reversed: the international sources of domestic politics, International Organization, 32:4
Risse-Kappen, T. (1995). Bringing transnational relations back in: Introduction, in Thomas Risse-Kappen (ed.), Bringing Transnational Relations Back In: Non-State Actors, Domestic Structures and International Institutions (Cambridge: Cambridge University Press), p. 4.
Schweller, R. ‘The age of entropy: Why the new world order won’t be orderly’, Foreign Affairs (16 June 2014).
Suettinger, R. (2003). Beyond Tiananmen: The Politics of US-China Relations, 1989–2000 , Washington, DC: Brookings Institution Press, p. 426.
Tan, Q. (1992). The Making of US China Policy: From Normalization to the Post-Cold War Era, Boulder, CO: Lynne Rienner.

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار