قرآن کریم.
احمدی، بابک. (1380). ساختار و تأویل متن. تهران: مرکز.
ایگلتون، تری. (1386). پیش‌درآمدی بر نظریه ادبی. ترجمه: عباس مخبر، تهران: مرکز.
برتنز، یوهانس ویلم. (1388). نظریه ادبی. ترجمۀ فرزان سجودی، تهران: آهنگ دیگر.
تایسن، لویس. (1387).نظریههای نقد ادبی معاصر. ترجمه: مازیار حسین‌زاده و فاطمه حسینی، تهران: نگاه امروز.
تولان، مایکل جی. (1383). درآمدی نقادانه - زبانشناختی بر روایت، ترجمه: ابوالفضل حری، تهران: بنیاد سینمایی فارابی.
خرمشاهی، بهاءالدین. (1377). دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی. تهران: دوستان - ناهید.
راغب اصفهانی، حسین‌بن‌محمد. (1412). مفردات الفاظ القرآن. به تحقیق صفوان عدنان داوودی، بیروت: دارالشامیه.
ریکور، پل. (1384). زمان و حکایت. ترجمه: مهشید نونهالی. جلد دوم، تهران: انتشارات گام نو.
ریمون‌کنان، شلومیت. (1387). روایت داستانی: بوطیقای معاصر. ترجمه: ابوالفضل حری، تهران: نیلوفر.
حری، ابوالفضل. (۱۳۸۷). «احسن از قصص: رویکرد روایت‌شناختی به قصص قرآنی». نقد ادبی، 1(۲). ۸۳-۱۲۲.
سلدن، رامان و پیتر ویدوسون. (1384). راهنمای نظریه ادبی معاصر. ترجمه: عباس مخبر، تهران: طرح نو.
شویلی، سلمان. (1395). پژوهش‌هایی در مورد هنر روایتگری در قصه‌های هزار و یک شب، ترجمه: علی‌اکبر مرادیان قبادی، خرم‌آباد: دانشگاه لرستان.
علیزاده، ناصر؛ مهدی‌زاد فرید، مهناز. (1396). «بررسی عنصر زمان در قصه ورقه و گلشاه از دیدگاه ژرار ژنت». دوفصلنامه زبان و ادبیات فارسی، 27(82)، 259-277.
طباطبایی، سید محمدحسین. (1974) المیزان فی تفسیر القرآن. بیروت: مؤسسة الأعلمی للمطبوعات.
لوته، یاکوب. (1386). مقدمه‌ای بر روایت در ادبیات و سینما. ترجمه: امیـد نیک‌فرجام، تهـران: مینـوی خرد.
مکارم شیرازی، ناصر و نویسندگان. (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب الاسلامیه.
)